بررسی عوامل خطر و زمینه ساز اقدام به خودکشی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شیراز

اهداف خودکشی از معضلات مهم بهداشتی است. در ایران خودکشی همانند اغلب کشورهای جهان در چند دهه اخیر افزایش قابل ملاحظه ای داشته است. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل خطر و زمینه ساز اقدام به خودکشی و به منظور ارائه راهکارها و برنامه ریزی های مناسب برای پیشگیری و درمان بهتر افراد در معرض خطر انجام شده است.مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری شامل تمام موارد اقدام به خودکشی طی سال 1390 می شود. بدین منظور 545 پرونده به شیوه طبقه ای متناسب بررسی شد. ابزار گردآوری اطلاعات چک لیست شامل سن، جنسیت، سابقه اقدام به خودکشی و غیره بود. داده ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار spss و آزمون های توصیفی تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها طبق نتایج 7/36درصد از افرادی که به خودکشی اقدام کرده بودند مرد و 3/63درصد از آن ها زن بودند. اکثر اقدام کنندگان به خودکشی مجرد (9/53درصد) و در رده سنی 14 تا 24 سال (9/54درصد) و ساکن شهر (1/90درصد) بودند. بیشترین میزان خودکشی در فصل زمستان (6/30درصد) بوده است. 3/74درصد از افراد برای خودکشی از دارو استفاده کرده بودند. شایع ترین علت اقدام به خودکشی در افراد متأهل مشکلات زناشویی بوده است.نتیجه گیری بر مبنای یافته ها، تشویق به ازدواج صحیح، مشاوره قبل از ازدواج، آموزش و حمایت روانی در زمینه مسائل اجتماعی، ترویج فرهنگ صحیح شهرنشینی، استفاده صحیح از دارو و گسترش امید و نشاط بین مردم و خصوصاً جوانان می تواند در پیشگیری از خودکشی مؤثر و مفید واقع شود.